ömrüm

BAK YİNE UYKU GİRMEDİ GÖZÜME,
SENİ BEEKLEDİĞİM,BU HAİN GECEDE.
BİLİYORUM,SEBEBİ,NEDENİ SENSİN BU ÇİLEYE,
BEKLEYECEĞİM SENİ BÖYLE DELİCESİNE.

YÜRÜYORUM! SONU BELLİ OLMAYAN BU BİTMEZ YOLDA,
BİLMİYORUM! NEDEN BU GÖNÜL BU KADAR DARDA,
VERMİYORUM! VE VERMEYECEĞİM SENİ BAŞKASINA,
BEKLEYECEĞİM BU YOLU! SONUNDA SEN OLMASANDA.

GİDİYORUM, SENSİZ VE SENİN OLMADIĞIN MEKANA,
TAŞIMIYOR,KATLANAMIYOR,KALBİM BU AŞKIN AĞIRLIĞINA,
GÖZLERİMDE YORULDU ARTIK,BEKLEDİ YILLARCA,
KURUYAN BİR PINAR OLDU,UĞRUNA

KIMI SEVSEM SENSIN

kimi sevsem sensin / hayret
sevgi hepsini nasıl değiştiriyor
gözleri maviyken yaprak yeşili
senin sesinle konuşuyor elbet
yarim bakışları o kadar tehlikeli
senin sigaranı senin gibi içiyor
kimi sevsem sensin / hayret
senden nedense vazgeçilemiyor

her şeyi terk ettim / ne aşk ne şehvet
sarışın başladığım esmer bitiyor
anlaşılmaz yüzü koyu gölgeli
dudakları keskin kırmızı jilet
bir belaya çattık / nasıl bitirmeli
gitar kımıldadı mı zaman deliniyor
kimi sevsem sensin / hayret
kapıların kapalı girilemiyor

kimi sevsem sensin / senden ibaret
hepsini senin adınla çağırıyorum
arkamdan şımarık gülüşüyorlar
getirdikleri yağmur / sende unuttuğum
hani o sımsıcak iri çekirdekli
senin gibi vahşi öpüşüyorlar
kimi sevsem sensin / hayret
in misin cin misin anlamıyorum

ÜÇÜNCÜ ŞAHSIN ŞİİRİ



gözlerin gözlerime değince
felâketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp gibi bir oğlan ipince
hayırsızın biriydi fikrimce
ne vakit karşımda görsem
öldüreceğimden korkardım
felâketim olurdu ağlardım


ne vakit maçka'dan geçsem
limanda hep gemiler olurdu
ağaçlar kuş gibi gülerdi
bir rüzgâr aklımı alırdı
sessizce bir cıgara yakardın
parmaklarımın ucunu yakardın
kirpiklerini eğerdin bakardın
üşürdüm içim ürperirdi
felâketim olurdu ağlardım


akşamlar bir roman gibi biterdi
jezabel kan içinde yatardı
limandan bir gemi giderdi
sen kalkıp ona giderdin
benzin mum gibi giderdin
sabaha kadar kalırdın
hayırsızın biriydi fikrimce
güldü mü cenazeye benzerdi
hele seni kollarına aldı mı
felâketim olurdu ağlardım




YOLCULUK 

Yolculuk, her zaman düşündüm onu;
İçimde bu azgın davet ne demek?
Oraya, nerdeyse güneşin sonu,
Uçmak, kayıp gitmek, kaçıp dönmemek.

Altımdan kaydırdı bir el minderi;
Herkes yatağında, ben ayaktayım.
Bir gece, rüyada gördüğüm yeri,
Gözlerim yumulu, aramaktayım.

Beni çağırmakta yabancı dostlar;
Bu dostlar ne güzel, dilsiz ve adsız.
Eski evde, şimdi bir başka ev var:
Avlusu karanlık, suları tadsız.

Her akşam, aynı yer, aynı saatte,
Güneşten eşyama düşen bir çubuk;
Yangın varmış gibi yukarı katta,
Arkamdan gel diyor, sessiz ve çabuk!

Başım, artık onu taşımak ne zor!
Başım, günden güne kayıtsız bana.
Dalında bir yaprak gibi dönüyor,
Acı rüzgarların çektiği yana...
BU YAĞMUR 

Bu yağmur, bu yağmur, bu kıldan ince,
Nefesten yumuşak, yağan bu yağmur.
Bu yağmur, bu yağmur, bir gün dinince,
Aynalar yüzümü tanımaz olur.

Bu yağmur, kanımı boğan bir iplik,
Tenimde acısız yatan bir bıçak.
Bu yağmur, yerde taş ve bende kemik,
Dayandıkça çisil çisil yağacak.

Bu yağmur, delilik vehminden üstün,
Karanlık, kovulmaz düşüncelerden.
Cinlerin beynimde yaptığı düğün,
Sulardan, seslerden ve gecelerden...







Bir eylüldü başlayan içimde 

Ağaçlar dökmüştü yapraklarını 

Çimenler sararmıştı 

Önümdeki diz boyu karanlıklar da ne 

Ne bu ardımdaki kül yığını; elli yaşım 

Beni kötü yakaladın haziran 

Gamlı, yıkık 

Güneşi batmadan saçlarının 

Bir dolunay doğuyor bakışlarından 

Ölme diyorsan; gitme kal öyleyse 

Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan 

Benimle meydan oku her çaresizliğe 

Ölebilirim artık 

Sessizliğin Bahçelerinde Bir Kuş gibi....